Actelsar HCT 80mg + 12,5mg tabletki 28 sztuk

Doustne. Lek Actelsar należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. Pacjent może zażywać lek Actelsar z posiłkiem lub bez posiłku

Lek Actelsar HCT zawiera dwie substancje czynne: telmisartan i hydrochlorotiazyd. Telmisartan jest „antagonistą receptora angiotensyny II”, co oznacza, że blokuje on w organizmie działanie hormonu zwanego angiotensyną II. Angiotensyna II jest substancją powodującą silny skurcz naczyń krwionośnych (substancja zwężająca naczynia krwionośne). Blokując receptory, z którymi zazwyczaj wiąże się angiotensyna II, telmisartan hamuje działanie tego hormonu, co prowadzi do poszerzenia naczyń krwionośnych. Hydrochlorotiazyd jest diuretykiem, który jest innym typem leku stosowanego w leczeniu nadciśnienia. Działa on poprzez zwiększenie produkcji moczu, obniżając ilość płynów we krwi i ciśnienie krwi. Skojarzenie tych dwóch substancji czynnych wykazuje dodatkowe działanie obniżające ciśnienie krwi w większym stopniu niż stosowanie jednego leku w monoterapii. Dzięki obniżeniu ciśnienia krwi zmniejsza się ryzyko powikłań związanych z nadciśnieniem tętniczym, takich jak udar.

Actelsar HCT jest lekiem zawierającym dwie substancje czynne: telmisartan i hydrochlorotiazyd. Lek stosuje się u osób dorosłych z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym (wysokie ciśnienie krwi), którego nie można w wystarczającym stopniu kontrolować, stosując jedynie telmisartan. Określenie „pierwotne” oznacza, że nadciśnienie nie ma oczywistej przyczyny. Produkt Actelsar HCT jest lekiem generycznym. Oznacza to, że lek Actelsar HCT jest podobny do leku referencyjnego o nazwie MicardisPlus, który jest już dopuszczony do obrotu w Unii Europejskiej (UE). Więcej informacji na temat leków generycznych znajduje się w dokumencie z pytaniami i odpowiedziami tutaj.

Gdy masz uczulenie (nadwrażliwość) na telmisartan lub na którykolwiek z pozostałych składników leku Actelsar, Gdy masz zaburzenia czynności wątroby, takie jak zastój żółci lub zwężenie drogi jej odpływu (problemy z odpływem żółci z wątroby i pęcherzyka żółciowego) lub jakakolwiek inna ciężka choroba wątroby. Gdy masz choroby nerek lub stan po przeszczepieniu nerki, zwężenie tętnicy nerkowej (zwężenie naczyń krwionośnych zaopatrujących jedną lub obydwie nerki), choroby wątroby, zaburzenia dotyczące serca, zwiększone stężenie aldosteronu (zatrzymanie wody i soli w organizmie, któremu towarzyszą zaburzenia równowagi różnych składników mineralnych), niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie), którego prawdopodobieństwo jest większe, jeśli pacjent jest odwodniony (nadmierna utrata wody z organizmu) lub ma niedobór soli z powodu stosowania leków moczopędnych (diuretyków), diety z ograniczeniem soli, biegunki lub wymiotów, zwiększone stężenie potasu we krwi, cukrzyca. Jeśli jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży, a także gdy karmisz piersią. Nie zaleca się stosowania leku Actelsar we wczesnym okresie ciąży, a nie wolno go przyjmować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może poważnie zaszkodzić dziecku. W przypadku planowanego zabiegu operacyjnego lub znieczulenia, należy powiadomić lekarza o przyjmowaniu leku Actelsar. Gdy jesteś na diecie z niską zawartością soli lub masz wysokie stężenie potasu we krwi.Częste: Niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie) u osób leczonych w celu zmniejszenia częstości występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych. Niezbyt częste: Zakażenia górnych dróg oddechowych (np. ból gardła, zapalenie zatok, przeziębienie), zakażenia układu moczowego, zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość), duże stężenie potasu w osoczu, obniżenie nastroju (depresja), omdlenie, trudności z zasypianiem, uczucie wirowania (zawroty głowy pochodzenia obwodowego), wolną czynność serca (bradykardię), niskie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie) u pacjentów leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego, zawroty głowy podczas wstawania (niedociśnienie ortostatyczne), duszność, ból brzucha, dyskomfort w jamie brzusznej, wzdęcia, wymioty, nadmierne pocenie się, wysypkę polekową, świąd skóry, bóle mięśni, bóle pleców, kurcze mięśni, zaburzenia czynności nerek, w tym ostrą niewydolność nerek, ból w klatce piersiowej, uczucie osłabienia i zwiększone stężenie kreatyniny we krwi. Rzadkie: Małą liczbę płytek krwi (małopłytkowość), reakcje alergiczne (np. wysypka, świąd, problemy z oddychaniem, świszczący oddech, obrzęk twarzy lub niskie ciśnienie tętnicze), uczucie niepokoju, zaburzenia widzenia, szybką czynność serca (tachykardia), nieżyt żołądka, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia czynności wątroby, ciężką wysypkę polekową, zaczerwienienie skóry, nagły obrzęk skóry i błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy), wyprysk, bóle stawów, bóle kończyn, objawy grypopodobne, zwiększone stężenie kwasu moczowego, zwiększoną aktywność enzymów wątrobowych fosfokinazy kreatynowej we krwi, zmniejszenie stężenia hemoglobiny (białka krwi). Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania: Zwiększenie liczby pewnych krwinek białych (eozynofilia), ciężkie reakcje alergiczne (reakcje anafilaktyczne), pokrzywkę, ból ścięgien i posocznicę* (często nazywana „zatruciem krwi”, jest ciężkim zakażeniem z reakcją zapalną dotyczącą całego ciała, które może powodować zgon). *W długoterminowym badaniu z udziałem ponad 20 000 pacjentów, posocznica występowała częściej u pacjentów leczonych telmisartanem w porównaniu z pacjentami, którzy nie otrzymywali telmisartanu.