Depo-Medrol z Lidokainą zaw.do wstrz. (0,04g+0,01g)/ml 1 fiol.a 1ml

1 fiolka zawiera 40 mg metyloprednizolonu w postaci octanu oraz 10 mg chlorowodorku lidokainy. Lek zawiera również alkohol benzylowy.

W przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów i choroby zwyrodnieniowej stawów  wielkość dawki zależy od wielkości stawu i ciężkości choroby. W przypadkach choroby przewlekłej wstrzyknięcia można powtarzać w odstępach 1-5 tyg. lub dłuższych. Wstrzyknięcie należy wykonać do przestrzeni maziówkowej. Stawy niedostępne anatomicznie (stawy kręgosłupa i stawy krzyżowo-biodrowe), w których brak jest przestrzeni maziówkowej, nie są odpowiednim miejscem do wykonania wstrzyknięcia. Niestety leczenie miejscowe nie wpływa na podstawowy proces chorobowy, należy je uzupełnić fizykoterapią i korekcją ortopedyczną. Nie należy wykonywać wstrzyknięć do niestabilnych stawów. W wybranych przypadkach wskazana jest kontrola radiologiczna umożliwiająca wykrycie narastającego uszkodzenia stawu. Gdy pojawią się takie objawy jak: wzrost natężenia bólu z towarzyszącym miejscowym obrzękiem, ograniczenie ruchomości stawu, gorączka i pogorszenie samopoczucia należy zaprzestać wykonywania miejscowych wstrzyknięć glikokortykosteroidów i wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwdrobnoustrojowe.

U chorych z zapaleniem kaletki maziowej należy podać do miejsca wstrzyknięcia 1% roztwór chlorowodorku prokainy, tworząc pęcherzyk z płynem. Do kaletki stawowej wprowadza się jałową igłę założoną na suchą strzykawkę, po czym aspiruje się płyn. Igłę pozostawia się w miejscu a strzykawkę wymienia na kolejną, zawierającą pożądaną dawkę leku. Po wykonaniu zastrzyku iglę należy wyjąć i nałożyć niewielki opatrunek.

Natomiast u pacjentów z zapaleniem ścięgna, zapaleniem nadkłykcia wprowadza się zawiesinę do pochewki ścięgna, a nie do samej jego tkanki. W czasie leczenia zapalenia nadkłykcia, należy ostrożnie wyznaczyć granice obszaru największej bolesności i wstrzyknąć zawiesinę do tej okolicy. W przypadku ganglionów pochewek ścięgna zawiesinę należy wstrzyknąć bezpośrednio do torbieli.

Lek ten to syntetyczny glikokortykosteroid o silnym działaniu przeciwzapalnym, immunosupresyjnym i minimalnym działaniu mineralokortykoidowym. Działa na poziomie DNA, modyfikując syntezę niektórych enzymów, dlatego maksymalna aktywność farmakologiczna występuje później niż osiągnięcie szczytowego stężenia we krwi. Dzięki temu, że octan metyloprednizolonu jest słabiej rozpuszczalny i wolniej metabolizowany niż metyloprednizolon działa dłużej. Jest hydrolizowany do postaci czynnej przez cholinesterazy osocza. Po dostawowym wstrzyknięciu lek osiąga C_max po upływie 4-8 h, ulega dyfuzji ze stawu do krążenia ogólnego przez około 7 dni. Metyloprednizolon jest metabolizowany w wątrobie, a metabolity są wydalane głównie z moczem w postaci glukuronidów, siarczanów i wolnych związków. Znajdująca się w preparacie lidokaina jest silnym środkiem miejscowo znieczulającym, ułatwia miejscowe podanie leku.

Glikokortykosteroidy powinny być stosowane jedynie jako terapia objawowa.

Preparat ten podawany jest w przypadku takich chorób jak:

- zapalenie błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów

- reumatoidalne zapalenie stawów

- pourazowa choroba zwyrodnieniowa stawów

- zapalenie nadkłykcia

- ostre i podostre zapalenie kaletki maziowej

- ostre nieswoiste zapalenie pochewki ścięgna

- ostre dnawe zapalenie stawów

Lek może mieć również zastosowanie w leczeniu guzów torbielowatych, zapaleń rozścięgien lub zapaleń ścięgien (ganglionów)