Dexaven rozt.do wstrz. 4 mg/ml 10 amp.a 1ml

1 ml roztworu zawiera 4 mg fosforanu deksametazonu w postaci soli sodowej. Preparat zawiera również siarczyn sodu.

Lek stosuje się 4-16 mg/dobę, wyjątkowo do 32 mg/dobę. Najczęściej jednak jednorazowa dawka wynosi 4-8 mg.

W leczeniu obrzęku mózgu należy stosować dawkę 10 mg dożylnie, a następnie 4 mg domięśniowo co 6 h, aż do ustąpienia objawów. Lek zaczyna działać zwykle w ciągu 12 - 24 h. Następnie, po 2 - 4 dniach dawkowanie może zostać zmniejszone, a po 5 - 7 dniach stopniowo zakończone. 

Leczenie polegające na miejscowym wstrzyknięciu i podaniu nasiękowym - dawka od 4 do 8 mg. 

W profilaktyce nudności i wymiotów spowodowanych chemio- lub radioterapią oraz innych działań niepożądanych i powikłań związanych z prowadzoną terapią przeciwnowotworową optymalna dawka deksametazonu nie została ustalona. Zazwyczaj stosuje się od 8-20 mg dożylnie przed podaniem chemioterapii.

W profilaktyce i leczeniu powikłań zabiegów chirurgicznych odpowiednia dawka wynosi od 4-5 mg deksametazonu podanego dożylnie.

Dzieci i młodzież - zazwyczaj od 0,2 - 0,4 mg/kg masy ciała na dobę.

Preparat można podawać zarówno we wstrzyknięciu dożylnym jak i domięśniowym, albo we wlewie kroplowym. Preparat może być również podawany nasiękowo lub dostawowo. Szybkie dożylne wstrzyknięcie dużych dawek glikokortykosteroidów może czasami nawet spowodować zapaść sercowo-naczyniową. Niezależnie od drogi podania, należy zawsze przestrzegać aseptycznej techniki przygotowywania i podawania leku. Bezpośrednio przed podaniem we wlewie zawartość ampułki należy rozcieńczyć 0,9% roztworem chlorku sodu lub roztworem glukozy 5%.

Lek wykazuje bardzo silne i długotrwałe działaniu przeciwalergiczne, przeciwzapalne i immunosupresyjne.

Deksametazon

- hamując aktywność fosfolipazy A2 nie dopuszcza do uwalniania kwasu arachidonowego, co powoduje spowolnienie syntezy leukotrienów i prostaglandyn

- zmniejsza liczbę monocytów, limfocytów i granulocytów kwasochłonnych

- przyspiesza rozpad i hamuje syntezę białek oraz osłabia odporność organizmu na zakażenia

- nasila resorpcję wapnia z kości, powoduje rozwój osteoporozy

- zmniejsza wchłanianie jonów wapniowych z przewodu pokarmowego jednocześnie zwiększając wydalanie wapnia z moczem

- blokuje zależne od IgE wydzielanie histaminy

- hamuje syntezę i uwalnianie cytokin

- blokuje wydzielanie ACTH przez przysadkę, co prowadzi do rozwoju niewydolności kory nadnerczy

- hamuje działanie hialuronidazy, zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych i zmniejsza obrzęk

- zwiększa stężenie glukozy we krwi

- hamuje wzrost u dzieci.

Po podaniu dożylnym lek maksymalne stężenie we krwi osiąga po 10-30 min, a po podaniu domięśniowym - w ciągu 60 min. Metabolizowany jest głównie w wątrobie, a wydalany w większości z żółcią. Dekasametazon przechodzi przez łożysko i jest wydzielany z mlekiem kobiecym.

Preparat stosowany jest:

- w leczeniu ostrych stanów zagrożenia życia, wówczas gdy wymagane jest podanie glikokortykosteroidów (m.in.obrzęk mózgu, obrzęk krtani, wstrząs o różnej etiologii, ostre odczyny uczuleniowe, ciężkie stany spastyczne oskrzeli, tj. stan astmatyczny, dychawica oskrzelowa w przebiegu zakażenia, przewlekły nieżyt oskrzeli, przełomy w chorobie Addisona).

- w sytuacjach klinicznych gdy zastosowanie glikokortykosteroidów wymagane jest celem leczenia i (lub) łagodzenia objawów choroby podstawowej lub jej powikłań.

- w profilaktyce nudności i wymiotów wywołanych chemio- lub radioterapią oraz innych działań niepożądanych i powikłań związanych z prowadzoną terapią przeciwnowotworową, którym można zapobiec lub złagodzić poprzez podanie glikokortykosteroidów.

- w profilaktyce i leczeniu powikłań zabiegów chirurgicznych

- przez dorosłych i dzieci od pierwszego miesiąca życia