Dexaven rozt.do wstrz. 4 mg/ml 10 amp.a 2ml

1 ml zawiera 4 mg fosforanu deksametazonu w postaci soli sodowej. Preparat zawiera także siarczyn sodu.

Dawka dobowa leku to 4-16 mg, wyjątkowo do 32 mg. Najczęściej jednak jednorazowa dawka wynosi 4-8 mg.

W leczeniu obrzęku mózgu należy stosować dawkę 10 mg dożylnie, a następnie 4 mg domięśniowo co 6 h, aż do ustąpienia objawów. Lek zaczyna działać zwykle po 12 - 24 h. Następnie, po 2 - 4 dniach dawkowanie może zostać zmniejszone, a po 5 - 7 dniach stopniowo zakończone. 

Leczenie polegające na miejscowym wstrzyknięciu i podaniu nasiękowym - dawka od 4 do 8 mg. 

W profilaktyce nudności i wymiotów spowodowanych chemio- lub radioterapią oraz innych działań niepożądanych i powikłań związanych z prowadzoną terapią przeciwnowotworową optymalna dawka deksametazonu nie została ustalona. Zazwyczaj stosuje się od 8-20 mg dożylnie przed podaniem chemioterapii.

W profilaktyce i leczeniu powikłań zabiegów chirurgicznych odpowiednia dawka wynosi od 4-5 mg deksametazonu podanego dożylnie.

Dzieci i młodzież - zazwyczaj od 0,2 - 0,4 mg/kg masy ciała na dobę.

Preparat można podawać domięśniowo, dożylnie  albo we wlewie kroplowym. Preparat może być również podawany nasiękowo lub dostawowo. Bez względu na to jaką drogą lek jest podany należy przestrzegać aseptycznej techniki przygotowywania i podawania leku. Bezpośrednio przed podaniem we wlewie zawartość ampułki należy rozcieńczyć 0,9% roztworem chlorku sodu lub roztworem glukozy 5%.

Roztwór wykazuje bardzo silne i długotrwałe działanie immunosupresyjne, przeciwalergiczne i przeciwzapalne.

- hamując aktywność fosfolipazy A2 nie dopuszcza do uwalniania kwasu arachidonowego, co powoduje spowolnienie syntezy leukotrienów i prostaglandyn

- zmniejsza liczbę monocytów, limfocytów i granulocytów kwasochłonnych

- blokuje zależne od IgE wydzielanie histaminy

- hamuje syntezę i uwalnianie cytokin

- blokuje wydzielanie ACTH przez przysadkę, co prowadzi do rozwoju niewydolności kory nadnerczy

- hamuje działanie hialuronidazy, zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych i zmniejsza obrzęk

- zwiększa stężenie glukozy we krwi

- hamuje wzrost u dzieci

- przyspiesza rozpad i hamuje syntezę białek oraz osłabia odporność organizmu na zakażenia

- nasila resorpcję wapnia z kości, powoduje rozwój osteoporozy

- zmniejsza wchłanianie jonów wapniowych z przewodu pokarmowego jednocześnie zwiększając wydalanie wapnia z moczem

Lek po podaniu dożylnym  maksymalne stężenie osiąga po 10-30 min, a po podaniu domięśniowym - w ciągu 60 min. Metabolizowany jest głównie w wątrobie, a wydalany  z żółcią. Przechodzi przez łożysko i jest wydzielany z mlekiem kobiecym.

Lek stosowany jest:

- w leczeniu ostrych stanów zagrożenia życia (m.in. dychawica oskrzelowa w przebiegu zakażenia, przewlekły nieżyt oskrzeli, przełomy w chorobie Addisona, obrzęk krtani, obrzęk mózgu, wstrząs o różnej etiologii, ostre odczyny uczuleniowe, ciężkie stany spastyczne oskrzeli)

- w profilaktyce i leczeniu powikłań zabiegów chirurgicznych

- przez dorosłych i dzieci od pierwszego miesiąca życia

- w sytuacjach klinicznych gdy zastosowanie glikokortykosteroidów wymagane jest celem leczenia i (lub) łagodzenia objawów choroby podstawowej lub jej powikłań.

- w profilaktyce nudności i wymiotów wywołanych chemio- lub radioterapią oraz innych działań niepożądanych i powikłań związanych z prowadzoną terapią przeciwnowotworową, którym można zapobiec lub złagodzić poprzez podanie glikokortykosteroidów.