Efevelon SR kaps.o prz.uwal.twarde 0,0375 g 28 kaps.

1 kapsułka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 37,5 mg wenlafaksyny w postaci chlorowodorku. Preparat zawiera również sacharozę i czerwień koszenilową.

Epizody dużej depresji: zalecana dawka początkowa to 75 mg raz na dobę. W przypadku braku reakcji można zwiększyć dawkę do maks. 375 mg na dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo w odstępach około 2 tyg. lub dłuższych. Długotrwała terapia może być również odpowiednia w zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji. W większości przypadków dawka zalecana w zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji jest taka sama, jak dawka stosowana podczas leczenia ostatniego epizodu depresji. Stosowanie leków przeciwdepresyjnych powinno być kontynuowane przez co najmniej 6 mies. od czasu osiągnięcia remisji. 

Uogólnione zaburzenia lękowe i fobia społeczna: zalecana dawka początkowa wynosi 75 mg raz na dobę. U osób, ktore niereagują na początkową dawkę, korzystne może być zwiększenie dawki do dawki maksymalnej 225 mg na dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo w odstępach około 2 tyg. lub dłuższych. Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej.

Napady paniki: zalecana dawka to 37,5 mg na dobę przez 7 dni. Jeśli brak jest efektow terapii, dawkę można zwiększyć do 75 mg albo do dawki maksymalnej 225 mg na dobę. Dawkowanie należy zwiększać stopniowo w odstępach około 2 tyg. lub dłuższych. Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej. Należy regularnie dokonywać oceny leczenia, podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta.

Dzieci i młodzież <18 lat

Wenlafaksyna nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży.

U chorych w podeszłym wieku oraz osób z zaburzeniami czynności nerek z GFR od 30 do 70 ml/min zmiana dawkowania nie jest konieczna.

W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby bądź nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki o 50%.

Kapsułki przyjmować codziennie podczas posiłku, mniej więcej o tej samej porze, połykać w całości, popijając płynem; nie wolno ich dzielić, kruszyć, żuć ani rozpuszczać.

Preparat wykazuje działanie przeciwdepresyjne, nasila aktywność neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Wenlafaksyna i jej główny metabolit - O-demetylowenlafaksyna (ODV) są inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (sama wenlafaksyna jest również słabym inhibitorem zwrotnego wychwytu dopaminy). Wenlafaksyna i ODV zmniejszają odpowiedź β-adrenergiczną zarówno po podaniu jednorazowym, jak i długotrwałym. Wenlafaksyna praktycznie nie wykazuje powinowactwa do cholinergicznych receptorów muskarynowych, histaminowych H₁ oraz α₁-adrenergicznych w mózgu szczura in vitro,  nie hamuje aktywności MAO. Po podaniu doustnym wenlafaksyna jest intensywnie metabolizowana, głównie do aktywnego metabolitu ODV. Stężenia leku i ODV osiągają stan stacjonarny w ciągu 3 dni doustnego, wielokrotnego podawania. Po podaniu leku maksymalne stężenia wenlafaksyny i ODV w osoczu występują odpowiednio w ciągu 5,5 h i 9 h. Biodostępność wynosi ok. 40-45%, w zależności od metabolizmu ogólnoustrojowego. Wenlafaksyna i ODV wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 27% i 30%. Wenlafaksyna jest intensywnie metabolizowana w wątrobie do głównego aktywnego metabolitu - ODV (przy udziale CYP2D6) oraz do mniej aktywnego metabolitu - N-demetylowenlafaksyny (przy udziale CYP3A4). Wenlafaksyna i jej metabolity wydalane są głównie przez nerki.

Preparat stosowany jest w leczeniu:

- epizodów dużej depresji (oraz zapobieganie ich nawrotom)

- uogólnionych zaburzeń lękowych

- fobii społecznej

- napadów paniki z agorafobią lub bez agorafobii.