Enarenal tabl. 0,01g 60 tabletek

1 tabletka zawiera 10 mg maleinianu enalaprylu. Preparat zawiera także laktozę.

Niewydolność serca/ bezobjawowe zaburzenia czynności (dysfunkcja) lewej komory serca

Lek stosuje się w skojarzeniu z lekami moczopędnymi oraz w razie potrzeby z glikozydami naparstnicy lub β-adrenolitykami. Dawka początkowa u pacjentów z objawową niewydolnością serca lub bezobjawowymi zaburzeniami czynności lewej komory serca wynosi 2,5 mg i należy ją podawać pod nadzorem lekarza. Jeśli po rozpoczęciu leczenia nie występuje objawowe niedociśnienie lub gdy zostało ono wyrównane, wówczas dawkę enalaprylu można zwiększać stopniowo do dawki podtrzymującej 20 mg (podawanej w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych).

Konieczne jest, aby dostosowywanie dawki odbywało się w okresie 2 - 4 tyg według schematu: Tydzień 1, 1 –3 dzień: 2,5 mg/dobę w dawce pojedynczej. Tydzień 1, 4 –7 dzień: 5 mg/dobę w 2 dawkach podzielonych. Tydzień 2 - 10 mg/dobę w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych. Tydzień 3 i 4 - 20 mg/dobę w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych. Max. dawka wynosi 40 mg na dobę, podawana w 2 dawkach podzielonych.

Nadciśnienie tętnicze

Dawka początkowa zależy od stopnia nadciśnienia tętniczego oraz stanu zdrowia pacjenta i wynosi 5 mg - 20 mg (podawana raz na dobę). Zalecana dawka początkowa w łagodnym nadciśnieniu tętniczym wynosi 5 - 10 mg. U osób ze zwiększoną aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron (np. pacjenci z niewyrównaną niewydolnością serca lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym, niedoborem soli i (lub) płynów, nadciśnieniem tętniczym naczyniowo-nerkowym) może wystąpić nasilone obniżenie ciśnienia tętniczego po podaniu dawki początkowej, dlatego też w przypadku tych osób zaleca się zastosowanie dawki początkowej 5 mg lub mniejszej, a leczenie należy rozpocząć pod nadzorem lekarza. Dla pacjentów, którzy wcześniej stosowali duże dawki leków moczopędnych zaleca się dawkę początkową 5 mg lub mniejszą. Jeżeli jest to możliwe należy przerwać stosowanie leku moczopędnego 2 -3 dni przed rozpoczęciem leczenia preparatem. Podczas terapii powinno się kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca wynosi 20 mg na dobę, a maksymalna dawka podtrzymująca to 40 mg na dobę. 

U osób z niewydolnością nerek należy wydłużyć odstępy pomiędzy kolejnymi dawkami i (lub) zmniejszyć dawkę. CCr 30 - 80 ml/min - dawka początkowa 5 – 10 mg/dobę; CCr 10 - 30 ml/min - dawka początkowa 2,5 mg/dobę; CCr ≤10 ml/min - dawka początkowa 2,5 mg/dobę w dniach dializy.

Enalaprylat jest usuwany podczas dializy (dawkę preparatu w dniach pomiędzy zabiegami dializy należy dostosować do wartości ciśnienia tętniczego).

U pacjentów w podeszłym wieku dawkę należy dostosować w zależności od stopnia wydolności nerek.

W przypadku dzieci zalecana dawka początkowa wynosi 2,5mg (dzieci o mc. 20 kg - 50 kg) albo 5mg (dzieci o mc. ≥50 kg). Enarenal stosuje się raz na dobę. W zależności od potrzeb można zwiększyć stosowaną dawkę max. do 20 mg na dobę u chorych o mc. 20 kg - 50 kg oraz 40 mg u osób o mc. ≥50 kg.

Lek ten jest inhibitorem konwertazy angiotensyny. Substancja czynna maleinian enalaprylu jest prolekiem, którego aktywną postacią jest metabolit - enalaprylat. Preparat obniża ciśnienie krwi poprzez działanie na układ renina-angiotensyna-aldosteron. U osób z nadciśnieniem enalapryl powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi w pozycji leżącej i stojącej bez kompensacyjnego zwiększenia czynności serca. W przypadku pacjentów z niewydolnością serca powoduje zmniejszenie wartości ciśnienia tętniczego, oporu obwodowego,  zwiększenie pojemności minutowej przy zmniejszonej częstotliwości rytmu serca. Około 60% podanej dawki leku wchłania się z przewodu pokarmowego. Po upływie 4-6h po podaniu preparatu obserwuje się  maksymalne obniżenie ciśnienia krwi. Enalaprylat wiąże się z białkami osocza w ok. 60%. Ok. 60% przyjętej dawki (maleinianu enalaprylu) wydalane jest z moczem (20% jako enalapryl i 40% jako enalaprylat).

Tabletki stosowane są w:

- leczeniu objawowej niewydolności serca

- leczeniu nadciśnienia tętniczego

- zapobieganiu objawowej niewydolności serca u pacjentów z bezobjawowym zaburzeniem czynności (dysfunkcją) lewej komory serca (frakcja wyrzutowa ≤ 35%).