Enarenal tabl. 0,02 g 30 tabl. (3 blist.po 10 szt.)

1 tabletka zawiera 20 mg maleinianu enalaprylu. Preparat zawiera także laktozę.

Niewydolność serca/ bezobjawowe zaburzenia czynności (dysfunkcja) lewej komory serca

Preparat stosuje się w połączeniu z lekami moczopędnymi oraz w razie potrzeby z β-adrenolitykami lub glikozydami naparstnicy. Dawka początkowa u pacjentów z objawową niewydolnością serca lub bezobjawowymi zaburzeniami czynności lewej komory serca wynosi 2,5 mg i należy ją podawać pod nadzorem lekarza. Jeśli po rozpoczęciu leczenia nie występuje objawowe niedociśnienie lub gdy zostało ono wyrównane, wówczas dawkę enalaprylu można zwiększać stopniowo do dawki podtrzymującej 20 mg (podawanej w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych).

Konieczne jest, aby dostosowywanie dawki odbywało się w okresie 2 - 4 tyg według schematu: Tydzień 1, 1 –3 dzień: 2,5 mg/dobę w dawce pojedynczej. Tydzień 1, 4 –7 dzień: 5 mg/dobę w 2 dawkach podzielonych. Tydzień 2 - 10 mg/dobę w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych. Tydzień 3 i 4 - 20 mg/dobę w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych. Max. dawka wynosi 40 mg na dobę, podawana w 2 dawkach podzielonych.

Nadciśnienie tętnicze

Dawka początkowa zależy od stopnia nadciśnienia tętniczego oraz stanu zdrowia pacjenta i wynosi 5 mg - 20 mg (podawana raz na dobę). Zalecana dawka początkowa w łagodnym nadciśnieniu tętniczym wynosi 5 - 10 mg. W przypadku chorych ze zwiększoną aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron (np. pacjenci z niewyrównaną niewydolnością serca lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym, niedoborem soli i (lub) płynów, nadciśnieniem tętniczym naczyniowo-nerkowym) może wystąpić nasilone obniżenie ciśnienia tętniczego po podaniu dawki początkowej, dlatego też w przypadku tych pacjentów zaleca się zastosowanie dawki początkowej 5 mg lub mniejszej, a leczenie należy rozpocząć pod nadzorem lekarza. Dla osób, które wcześniej stosowały duże dawki leków moczopędnych zalecana dawka początkowa to 5 mg lub mniejsza. W miare możliwości należy przerwać stosowanie leku moczopędnego 2 -3 dni przed rozpoczęciem leczenia preparatem. W czasie terapii powinno się kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca wynosi 20 mg na dobę, a maksymalna dawka podtrzymująca to 40 mg na dobę. 

U pacjentów z niewydolnością nerek należy wydłużyć odstępy pomiędzy kolejnymi dawkami i (lub) zmniejszyć dawkę. CCr 30 - 80 ml/min - dawka początkowa 5 – 10 mg/dobę; CCr 10 - 30 ml/min - dawka początkowa 2,5 mg/dobę; CCr ≤10 ml/min - dawka początkowa 2,5 mg/dobę w dniach dializy.

Enalaprylat jest usuwany podczas dializy (dawkę preparatu w dniach pomiędzy zabiegami dializy należy dostosować do wartości ciśnienia tętniczego).

W przypadku osób w podeszłym wieku dawkę należy dostosować w zależności od stopnia wydolności nerek.

U dzieci zalecana dawka początkowa wynosi 2,5mg (dzieci o mc. 20 kg - 50 kg) albo 5mg (dzieci o mc. ≥50 kg). Enarenal stosuje się raz na dobę. W zależności od potrzeb można zwiększyć stosowaną dawkę max. do 20 mg na dobę u chorych o mc. 20 kg - 50 kg oraz 40 mg u osób o mc. ≥50 kg.

Enarenal jest inhibitorem konwertazy angiotensyny. Substancja czynna maleinian enalaprylu jest prolekiem, którego aktywną postacią jest metabolit - enalaprylat. Lek obniża ciśnienie krwi poprzez działanie na układ renina-angiotensyna-aldosteron. W przypadku pacjentów z nadciśnieniem enalapryl powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi w pozycji leżącej i stojącej bez kompensacyjnego zwiększenia czynności serca. U osób z niewydolnością serca powoduje zwiększenie pojemności minutowej przy zmniejszonej częstotliwości rytmu serca, zmniejszenie wartości ciśnienia tętniczego i oporu obwodowego. Około 60% podanej dawki leku wchłania się z przewodu pokarmowego. Po upływie 4-6h po podaniu preparatu obserwuje się  maksymalne obniżenie ciśnienia krwi. Enalaprylat wiąże się z białkami osocza w ok. 60%. Ok. 60% przyjętej dawki (maleinianu enalaprylu) wydalane jest z moczem (20% jako enalapryl i 40% jako enalaprylat).

Enarenal stosowany jest w:

- leczeniu objawowej niewydolności serca

- zapobieganiu objawowej niewydolności serca u pacjentów z bezobjawowym zaburzeniem czynności (dysfunkcją) lewej komory serca (frakcja wyrzutowa ≤ 35%)

- leczeniu nadciśnienia tętniczego.