Encorton tabl. 5 mg 20 tabl. (blistry)

Każda tabletka preparatu zawiera 5 mg substancji czynnej prednizonu i substancję pomocniczą 165,2 mg laktozy jednowodnej.

Dawkę preparatu należy ustalać indywidualnie, zależnie od rodzaju choroby i odpowiedzi chorego na leczenie. Po uzyskaniu odpowiedniego efektu leczniczego wskazane jest stopniowe zmniejszanie dawki do najmniejszej dawki skutecznej. Zwykle stosowane dawki u dorosłych i młodzieży wahają się od 5 mg do 60 mg na dobę, jako pojedyncza dawka lub w dawkach podzielonych, maksymalnie do 250 mg na dobę. Natomiast zwykle stosowana dawka u dzieci wynosi 2 mg na kg masy ciała na dobę w dawkach podzielonych co 6 lub 8 godzin, lub w dawce jednorazowej. W przypadku leczeniu stwardnienia rozsianego w okresach zaostrzenia u dorosłych zaleca się stosowanie 200 mg preparatu na dobę przez 7 dni, następnie 80 mg co drugi dzień przez 1 miesiąc. W przypadku leczenia zespołu nerczycowego u dzieci w wieku od 18 miesięcy do 4 lat początkowo zaleca się od 7 mg do 10 mg cztery razy na dobę. U dzieci w wieku od 4 do 10 lat początkowo zaleca się zwykle 15 mg cztery razy na dobę. Natomiast u dzieci w wieku powyżej 10 lat początkowo zaleca się dawkę wynoszącą 20 mg, przyjmowaną cztery razy na dobę.

Mechanizm działania preparatu hamuje rozwój objawów zapalenia nie wpływając na jego przyczynę oraz gromadzenie się komórek w rejonie ogniska zapalnego. Powoduje również zmniejszenie rozszerzalności i przepuszczalności naczyń włosowatych, co prowadzi do zahamowania tworzenia obrzęków. Preparat znacznie zmniejsza stężenie wapnia w osoczu co prowadzi do zahamowania wzrostu kości u dzieci i młodzieży oraz rozwoju osteoporozy w każdym wieku.

Wskazaniem do stosowania preparatu jest leczenie zaburzeń endokrynologicznych, chorób o podłożu alergicznym o ciężkim przebiegu opornych na inne metody leczenia. A także w leczeniu kolagenozy, chorób skóry i błon śluzowych, chorób przewodu pokarmowego w okresach zaostrzenia oraz chorób układu krwiotwórczego. Preparat wskazany jest też w zespole nerczycowym, w celu wywołania diurezy lub uzyskania remisji w przypadku białkomoczu w zespole nerczycowym idiopatycznym bez mocznicy albo w celu poprawy czynności nerek u chorych z toczniem rumieniowatym. W idiopatycznym zespole nerczycowym długotrwałe leczenie może być konieczne w celu zapobieżenia częstym nawrotom. Stosuje się go również w leczeniu chorób oczu, układu oddechowego, chorób reumatycznych, nowotworów oraz innych niereumatycznych stanów zapalnych układu kostno-stawowego.