Faxolet ER kaps.o prz.uwal.twarde 0,15 g 28 kaps.

1 kapsułka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 150 mg wenlafaksyny w postaci chlorowodorku.

Lęk napadowy: leczenie należy rozpocząć od dawki 37,5 mg dziennie stosowanej przez pierwsze 7 dni a następnie dawkę należy zwiększyć do 75 mg dziennie. U chorych, u których brak jest efektów leczenia dawkę tę można zwiększyć, stopniowo do maksymalnej dawki 225 mg. W przypadku tej choroby leczenie może trwać kilka miesięcy lub dłużej.

Uogólnione zaburzenia lękowe: dawka początkowa to 75 mg na dobę. W przypadku braku odpowiedniego efektu dawkę tę można zwiększyć w odstępach czasu 2- tygodniowych lub dłuższych do maksymalnej dawki 225 mg. Leczenie powinno trwać kilka miesięcy lub dłużej.

Fobia społeczna: zalecana dawka wynosi 75 mg na dobę. U chorych, którzy nie zareagują na dawkę 75 mg, dawkę tę można zwiększać stopniowo do maksymalnie 225 mg. Leczenie powinno trwać kilka miesięcy lub dłużej.

Epizody dużej depresji: dawka początkowa to 75 mg raz dziennie. Jeśli brak jest efektów leczenia, dawkę można zwiększać aż do dawki maksymalnej, wynoszącej 375 mg na dobę. Dawki należy zwiększać w odstępach czasu co około 2 tyg. lub dłuższych, a minimalny odstęp czasu przed kolejnym zwiększeniem dawki nie może być krótszy niż 4 dni. 

W większości przypadków dawka zalecana w zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji jest taka sama, jak dawka stosowana w leczeniu zaburzeń depresyjnych. Terapia powinna być kontynuowane przez co najmniej 6 mies. od czasu osiągnięcia remisji. 

Powinno się unikać nagłego odstawiania preparatu. Dawkę należy zmniejszać stopniowo przez co najmniej 1-2 tyg. 

U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikowania dawki leku.

Wenlafaksyna nie jest wskazana dla dzieci i młodzieży <18 lat.

U osób z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby bądź nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki zazwyczaj o 50%. 

W przypadku chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zachowanie ostrożności oraz zmniejszenie dawki o więcej niż 50%.

Kapsułki należy przyjmować codziennie podczas posiłku, mniej więcej o tej samej porze, połykać w całości, popijając płynem. Nie wolno ich dzielić, żuć, kruszyć ani rozpuszczać.

Preparat wykazuje działanie przeciwdepresyjne. Substancja czynna zawarta w leku nasila aktywność neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Wenlafaksyna i jej główny metabolit - O-demetylowenlafaksyna (ODV) są inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Wenlafaksyna jest także słabym inhibitorem zwrotnego wychwytu dopaminy. Wenlafaksyna i ODV zmniejszają odpowiedź β-adrenergiczną zarówno po podawaniu jednorazowym, jak i po podaniu przewlekłym. Wenlafaksyna nie wykazuje powinowactwa do receptorów histaminowych H1,α1-adrenergicznych, opioidowych i beznodiazepinowych, cholinergicznych receptorów muskarynowych. Nie hamuje aktywności MAO. Wenlafaksyna po podaniu doustnym jest intensywnie metabolizowana, głównie do aktywnego metabolitu ODV. Stężenia leku i ODV osiągają stan stacjonarny w ciągu 3 dni doustnego, wielokrotnego podawania. Maksymalne stężenia wenlafaksjyny i ODV w osoczu występują odpowiednio w ciągu po 5,5 h i 9 h. Biodostępność wynosi ok. 40-45%, w zależności od metabolizmu ogólnoustrojowego. Wenlafaksyna podlega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia w wątrobie. Jest metabolizowana do głównego aktywnego metabolitu - ODV (przy udziale CYP2D6) oraz do mniej aktywnego metabolitu - N-demetylowenlafaksyny (przy udziale CYP3A4). Wenlafaksyna i ODV wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 27% i 30%. Wenlafaksyna i jej metabolity wydalane są głównie przez nerki.

Preparat wskazany jest w:

- leczeniu lęku napadowego z lub bez towarzyszącej agorafobii

- leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych

- leczeniu zaburzeń lękowych o charakterze fobii społecznej

- leczeniu epizodów dużej depresji

- zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji.