Finlepsin tabl. 0,2 g 50 tabl. (5 blist.po 10 szt.)

1 tabletka zawiera 200 mg karbamazepiny.

Leczenie należy rozpocząć od małych dawek, dobranych indywidualnie w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Zwykle stosuje się dawki 400-1200 mg na dobę w 1, 2 lub kilku pojedynczych dawkach. Maksymalna dawka dobowa (w wyjątkowych przypadkach) nie powinna być większa niż 1600 mg, ze względu na znaczne nasilenie działań niepożądanych po większych dawkach. Jeżeli to możliwe, powinno się stosować leczenie jednym lekiem przeciwpadaczkowym.

Padaczka:

Dorośli: dawka początkowa - 100-400 mg na dobę, dawka podtrzymująca - 600-1200 mg na dobę.

Dzieci: dawka podtrzymująca 10-20 mg/kg mc./dobę; 3-5 lat (jeśli są w stanie połknąć tabletkę) - dawka początkowa wynosi 100-200 mg na dobę, dawka podtrzymująca 200-400 mg na dobę; 6-10 lat - dawka początkowa 200 mg na dobę, dawka podtrzymująca 600 mg na dobę; 11-15 lat - dawka początkowa 200-300 mg na dobę, dawka podtrzymująca 600-1200 mg na dobę.

Nerwoból nerwu trójdzielnego w stwardnieniu rozsianym: zwykle 400-800 mg na dobę.

Ból w neuropatii cukrzycowej: zwykle 600 mg na dobę, w wyjątkowych przypadkach 1200 mg na dobę.

Nerwoból nerwu trójdzielnego, nerwoból nerwu językowo-gardłowego: zwykle 200-400 mg na dobę, dawkę zwiększa się do ustąpienia bólu zwykle do 400-800 na dobę w 1 lub 2 dawkach podzielonych; w niektórych przypadkach leczenie można kontynuować zredukowaną dawką podtrzymującą - 400 mg na dobę; po ustąpieniu bólu dawkę stopniowo zmniejszać, a w razie powrotu bólu zastosować dawkę podtrzymującą. U pacjentów szczególnie wrażliwych lub w podeszłym wieku zalecaną dawką początkową jest 100-200 mg na dobę.

Zapobieganie napadom drgawkowym w alkoholowym zespole abstynencyjnym w warunkach szpitalnych: zwykle 600 mg na dobę, w ciężkich przypadkach 1200 mg na dobę; nie zaleca się skojarzonego stosowania preparatu z lekami uspokajającymi i nasennymi; u pacjentów z ciężką chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobami wątroby lub niewydolnością nerek oraz u osób w podeszłym wieku może wystraczyć zmniejszona dawka. 

Tabletki należy przyjmować podczas lub po posiłku w dawkach podzielonych.

Działanie substancji czynnej zawartej w leku polega na blokowaniu przewodzenia synaptycznego i w ten sposób zmniejszeniu przewodzenia wyładowań drgawkowych. W większych stężeniach karbamazepina zmniejsza poskurczowe nasilenie reakcji na bodziec. Ograniczenie bólu w neuralgii nerwu trójdzielnego jest prawdopodobnie spowodowane zahamowaniem przewodzenia impulsów nerwowych w jądrach rdzeniowych nerwu trójdzielnego. Preparat działa zarówno przeciwdrgawkowo, jak i psychotropowo. Po podaniu doustnym karbamazepina wchłania się stosunkowo powoli i prawie całkowicie. Po 4-16 h osiągane jest maksymalne stężenie we krwi, u dzieci po 4-6 h od podania pojedynczej dawki doustnej. Po 2-8 dniach osiągany jest stan stacjonarny. W wątrobie karbamazepina jest utleniana, deaminowana, hydroksylowana i częściowo estryfikowana kwasem glukuronowym. Aktywnym metabolitem, który wykazuje działanie przeciwdrgawkowe jest 10,11-epoksyd karbamazepiny. Około 72% pojedynczej dawki doustnej wydalane jest z moczem w postaci metabolitów, 28% z kałem, częściowo w postaci nie zmienionej. Tylko 2-3% dawki wydalane jest z moczem jako nie zmieniona karbamazepin.

Tabletki stosowane są w leczeniu:

- padaczki: napady częściowe proste i złożone, napady uogólnione toniczno-kloniczne (szczególnie wtórnie uogólnione), występujące w czasie snu oraz napady o postaciach mieszanych

- nerwobólu nerwu trójdzielnego w przebiegu stwardnienia rozsianego

- bólu w przebiegu neuropatii cukrzycowej

- idiopatycznego nerwobólu nerwu trójdzielnego

- idiopatycznego nerwobólu nerwu językowo-gardłowego.

Preparat zapobiega również napadom drgawek w alkoholowym zespole abstynencyjnym w warunkach szpitalnych.