Furosemidum tabl. 0,04 g 30 tabletek

1 tabletka zawiera 40 mg furosemidu. Preparat zawiera również laktozę.

Należy ustalić indywidualne dawkowanie dla każdego pacjenta.

Dorośli: jednorazowa dawka początkowa wynosi zwykle 40-80 mg (1-2 tabl.). Preparat powinno się podawać rano, w razie potrzeby dawkę początkową można zwiększyć lub zmniejszyć. Ustaloną jednorazową dawkę podtrzymującą można podawać 1-2 razy na dobę, co drugą dobę, lub przez 2-4 kolejne dni każdego tygodnia. W przypadku długotrwałego leczenia obrzęków dobowa dawka podtrzymująca wynosi zwykle 40-80 mg. W leczeniu ciężkich obrzęków maksymalna dawka dobowa wynosi 600 mg (w 3-4 dawkach podzielonych). W przewlekłej niewydolności nerek stosowano dawki do 1,5 g/dobę.

Dzieci i młodzież: zwykle 1-3 mg/kg mc./raz na dobę. Maksymalna dawka dobowa, niezależnie od masy ciała dziecka, wynosi 40 mg. W długotrwałym leczeniu powinno się stosować najmniejszą dawkę skuteczną.

Ze względu na postać farmaceutyczną, leku nie należy podawać niemowlętom i dzieciom, które nie potrafią połknąć tabletki.

W przypadku osób w podeszłym wieku eliminacja furosemidu jest spowolniona, co może wymagać zmiany dawkowania.

Lek można zażywać niezależnie od posiłków.

Preparat należy do leków moczopędnych z grupy diuretyków pętlowych. Hamuje resorpcję zwrotną jonu chlorkowego. Zwiększa wydalanie wapnia, potasu, magnezu oraz fosforanów, a zmniejsza wydalanie kwasu moczowego. Obniża ciśnienie krwi oraz zmniejsza napięcie ścian naczyń krwionośnych. Biodostępność wynosi 60-70% i ulega zmniejszeniu w ciężkiej niewydolności nerek do 36-44%. Działanie moczopędne utrzymuje się przez 6-8 h. Wiązanie z białkami osocza wynosi około 95%. Furosemid wydalany jest głównie w postaci niezmienionej. Preparat przenika przez barierę łożyska i do mleka matki. W przypadku uszkodzeń wątroby eliminacja furosemidu jest zmniejszona do 50%. Natomiast uszkodzenie nerek ma niewielki wpływ na szybkość eliminacji furosemidu.

Tabletki wskazane są w:

- leczeniu obrzęków, u dorosłych i dzieci, związanych z zastoinową niewydolnością krążenia, marskością wątroby i chorobami nerek, wtedy gdy konieczne jest zastosowanie leków moczopędnych o silnym i szybkim działaniu

- nadciśnieniu tętniczym u dorosłych, głównie w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.