Gliclada, 60 mg, tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu, 60 sztuk

1 tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 60 mg gliklazydu. Tabletki zawierają również laktozę.

Dla doroslych dawka dobowa to 30-120 mg, jednorazowo, przyjmowa w czasie śniadania. W przypadku pominięcia jednej dawki nie należy jej zwiększać w dniu następnym. Dawka powinna być dostosowana w zależności od stężenie glukozy we krwi. Zalecana dawka początkowa to 30 mg na dobę.

Jeśli stężenie glukozy we krwi jest prawidłowo kontrolowane to dawka ta może być stosowana jako leczenie podtrzymujące.

Jeśli jednak stężenie glukozy we krwi nie jest odpowiednio kontrolowane, dawkę można stopniowo zwiększyć do 60, 90 lub 120 mg na dobę (odstęp pomiędzy każdym zwiększeniem dawki powinien wynosić co najmniej 1 miesiąc). Maksymalna, zalecana dawka dobowa to 120 mg.

1 tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu 60 mg jest równoważna 2 tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu 30 mg. Tabletkę o zmodyfikowanym uwalnianiu 60 mg można podzielić na dwie równe dawki. 

Zamiana leczenia gliklazydem w tabletkach 80 mg (postać o natychmiastowym uwalnianiu) na preparat Gliclada: 1 tabl. gliklazydu o mocy 80 mg jest porównywalna z 1 tabletką preparatu w postaci tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu 30 mg - zmiana może być przeprowadzona pod warunkiem kontrolowania parametrów krwi.

Zamiana innego, doustnego preparatu przeciwcukrzycowego na preparat Gliclada: podczas zamiany należy wziąć pod uwagę dawkę oraz T0,5 uprzednio stosowanego leku przeciwcukrzycowego. Dawka początkowa to 30 mg i należy ją tak modyfikować, aby była dostosowana do reakcji stężenia glukozy we krwi danego pacjenta.

Leczenie skojarzone z innymi preparatami przeciwcukrzycowymi: preparat może być łączony z biguanidami, inhibitorami alfa-glukozydazy lub insuliną. U pacjentów, u których stężenie glukozy we krwi nie jest odpowiednio kontrolowane za pomocą preparatu, można rozpocząć leczenie skojarzone z insuliną, pod ścisłym nadzorem lekarza.

Nie ma konieczności dostosowywania dawki leku u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) oraz u osób z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek.

W przypadku osób niedożywionych, z zaburzeniami endokrynologicznymi (niedoczynność przysadki, niedoczynność tarczycy, niedoczynność nadnerczy) z ciężkimi chorobami tętnic (choroba wieńcowa, ciężka niewydolność tętnicy szyjnej, choroba naczyń obwodowych) zaleca się stosowanie minimalnej dawki początkowej 30 mg.

Tabletki należy połykać w całości bez rozgniatanania i żucia. Tabletkę możną podzielić ręcznie wzdłuż linii podziału. Posiłek nie wpływa na szybkość ani na stopień wchłaniania.

Substancja czynna zawarta w leku zmniejsza stężenia glukozy we krwi pobudzając wydzielanie insuliny przez komórki beta wysp Langerhansa. Mechanizm działania polega na wiązaniu gliklazydu z białkiem błonowym komórek beta, co powoduje zamknięcie kanału potasowego i depolaryzację błony komórkowej. Depolaryzacja prowadzi do otwarcia kanałów wapniowych  i napływu jonów wapnia do wnętrza komórki. Zwiększenie stężenia wewnątrzkomórkowego wapnia staje się sygnałem do uwalniania insuliny. Gliklazyd ma także wpływ na naczynia zmniejszając formowanie się mikrozakrzepów. Preparat hamuje agregację płytek krwi oraz przyspiesza procesy fibrynolizy. Po podaniu doustnym lek wchłania się całkowicie. Stężenie preparatu w osoczu stopniowo się zwiększa w ciągu pierwszych 6 h, a następnie pozostaje na niezmienionym poziomie między 6. a 12. h po podaniu. Wiązanie z białkami osocza wynosi ok. 95%. Lek jest metabolizowany głównie w wątrobie, a wydalany z moczem. Jednorazowa dawka dobowa preparatu umożliwia utrzymanie skutecznego stężenia gliklazydu w osoczu przez 24 h.-

Preparat stosowany jest w:

- leczeniu cukrzycy typu 2, gdy dieta, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie są wystarczająco skuteczne.