Laremid 2mg 20 tabletek

Substancja czynna: loperamidu chlorowodorek. Każda tabletka zawiera 2 mg loperamidu chlorowodorku. Pozostałe składniki: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, powidon K-25, kwas stearynowy.Dorośli i dzieci w wieku powyżej 6 lat Ostra biegunka: Początkowa dawka - 2 tabletki (4 mg) dla dorosłych i 1 tabletka (2 mg) dla dzieci, a następnie 1 tabletka (2 mg) po każdym kolejnym wolnym stolcu. Dawka maksymalna wynosi 8 tabletek (16 mg) na dobę dla dorosłych, u dzieci dawka leku musi być dostosowana do masy ciała (3 tabletki/20 kg m.c./dobę). Jeżeli w leczeniu ostrej biegunki, w ciągu 48 godzin nie obserwuje się poprawy stanu klinicznego pacjenta, podawanie leku Laremid należy przerwać i pacjent powinien skonsultować się z lekarzem. Przewlekła biegunka: Początkowa dawka - 2 tabletki (4 mg) na dobę dla dorosłych i 1 tabletka (2 mg) na dobę dla dzieci. Tę początkową dawkę należy zmodyfikować aż do momentu uzyskania od 1 do 2 normalnych stolców na dobę, co zazwyczaj osiąga się poprzez stosowanie dawki podtrzymującej wynoszącej od 1 do 6 tabletek (od 2 do 12 mg) na dobę. Dawka maksymalna wynosi 8 tabletek (16 mg) na dobę dla dorosłych, u dzieci dawka leku musi być dostosowana do masy ciała (3 tabletki/20 kg m.c./dobę). Ponieważ długotrwała biegunka może być objawem poważniejszych chorób, nie należy stosować loperamidu długotrwale, dopóki przyczyna biegunki nie zostanie ustalona.

Laremid jest lekiem przeciwbiegunkowym. Lek wydłuża czas przejścia pokarmu przez przewód pokarmowy, zmniejsza wydalanie wody i elektrolitów oraz zmniejsza natychmiastową potrzebę wypróżniania. Skutkiem działania leku jest zmniejszenie częstości i liczby wypróżnień.

w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki, w celu zmniejszenia liczby i objętości stolców oraz zwiększenia ich konsystencji u pacjentów z wytworzoną przetoką jelita krętego.

Laremidu nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 6 lat i w przypadku gdy: - pacjent ma uczulenie na loperamidu chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku, - pacjent ma nasiloną biegunkę z krwią i wysoką gorączką (ostra czerwonka), - pacjent ma wrzodziejące zapalenie jelita grubego, - pacjent ma ostrą biegunkę wywołaną przez bakterie chorobotwórcze lub rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy związane ze stosowaniem antybiotyków. Należy unikać zwolnienia perystaltyki jelit, z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelit, rozszerzenia okrężnicy i toksycznego rozszerzenia okrężnicy.Jak każdy lek, lek przeciwbiegunkowy Laremid może powodować skutki uboczne, chociaż nie u każdego one wystąpią. Bardzo rzadko pojawiają się reakcje uczuleniowe, ból brzucha, nudności i wymioty.Laremid należy natychmiast odstawić, jeżeli wystąpi zaparcie czy wzdęcie brzucha. Leczenie biegunki lekiem Laremid jest leczeniem wyłącznie objawowym. W każdym przypadku, w którym możliwe jest ustalenie przyczyny biegunki, gdy jest to uzasadnione (lub wskazane), lekarz zaleci odpowiednie leczenie.Nie zaleca się stosowania tego leku podczas karmienia piersią. Niewielkie ilości mogą przenikać do mleka kobiecego. Należy poradzić się lekarza jaki lek można zastosować w czasie laktacji.