Doustnie. Dorośli. Dawkę należy dostosować na podstawie aktualnego schematu leczenia oraz skuteczności i tolerancji, przy czym nie należy przekraczać maksymalnej zalecanej dawki dobowej wynoszącej 100 mg sitagliptyny.
Lek zapewnia lepszą kontrole glikemiczną, na co składają się komplementarnie mechanizmy działania obydwu substancji czynnych.
Lek stosowany jest u pacjentów z cukrzycą typu 2, jako uzupełnienie diety w celu poprawy kontroli glikemii. Lek może być stosowany w skojarzeniu między innymi z insuliną i pochodną sulfonylomocznika.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Cukrzycowa kwasica ketonowa, cukrzycowy stan przedśpiączkowy. Umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyninyCzęsto: hipoglikemia, nudności, wzdęcia, wymioty. Niezbyt często: senność, biegunka, zaparcie, ból w górnej części brzucha, zmniejszenie stężenia glukozy we krwi. Sitagliptyna z metforminą i sulfonylomocznikiem. Bardzo często: hipoglikemia. Często: zaparcie. Częstość nieznana: wymioty. Sitagliptyna z metforminą i agonistą receptora PPARγ (pioglitazonem). Często: hipoglikemia, obrzęk obwodowy. Częstość nieznana: wymioty. Sitagliptyna z metforminą i insuliną. Bardzo często: hipoglikemia. Niezbyt często: ból głowy, suchość w ustach. Częstość nieznana: wymioty. Ponadto wszystkie schematy leczenia - częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości (w tym odpowiedzi anafilaktyczne), śródmiąższowa choroba płuc, ostre zapalenie trzustki, martwicze lub krwotoczne zapalenie trzustki ze skutkiem śmiertelnym lub bez, obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka, zapalenie naczyń skóry, złuszczające choroby skóry (w tym zespół Stevensa-Johnsona), bóle stawów, bóle mięśni, ból kończyn, ból pleców, zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek. Dodatkowe informacje dotyczące poszczególnych substancji czynnych: sitagliptyna : ból głowy, hipoglikemia, zaparcia oraz zawroty głowy; ponadto mogą wystąpić: zakażenia górnych dróg oddechowych oraz zapalenie błony śluzowej nosogardła, zapalenie kości i stawów oraz ból kończyn nieznaczne zwiększenie liczby białych krwinek (nie uznane za istotne klinicznie); metformina: bardzo często: objawy żołądkowo-jelitowe (np.: nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, utrata apetytu); często: metaliczny smak; bardzo rzadko: kwasica mleczanowa, niedobór witaminy B12 (zmniejszenie wchłaniania witaminy B12 bardzo rzadko może prowadzić do istotnego klinicznie niedoboru witaminy B12 np. niedokrwistości megaloblastycznej), zaburzenia czynności wątroby, zapalenia wątroby, pokrzywka, rumień, świąd.
